“การโจมตีด้วยเรื่องทางเพศ” เป็นหนึ่งในความรุนแรงที่มักถูกใช้ขัดขวางผู้หญิงในอำนาจหรือผู้หญิงที่เป็นบุคคลสาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นการใช้คำพูด การกระทำ ไปจนถึงการละเมิดความเป็นส่วนตัว คนเราทำเรื่องพวกนี้ไปทำไมกันนะ?
? ผู้ที่ใช้วิธีการเช่นนี้ทำไปเพื่อ….
.
.
1) ต้องการให้เป้าหมายไม่ไว้ใจคนหรือสิ่งแวดล้อมรอบข้าง โดยหวังว่าเป้าหมายจะชะลอ ชะงัก เปลี่ยนแผน หรือหยุดสิ่งที่เธอกำลังทำ
.
.
2) บิดเบือนความทรงจำที่สาธารณะมีต่อเป้าหมายเพื่อให้คนพูดถึงผู้ถูกโจมตีในเรื่องทางเพศมากกว่าสิ่งที่เธอทำ วีรกรรมที่เธอสร้าง
.
.
3) ข่มขู่ผู้หญิงคนอื่นๆ ที่คิดจะเข้ามาในอำนาจแบบอ้อมๆ ว่า “เธอเองก็อาจจะเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน มันไม่คุ้มเสี่ยงหรอกนะ อย่าเข้ามาเลยดีกว่า หรือถ้าจะเข้ามา ก็อย่าแหวกขนบประเพณีให้มันมาก”
.
.
ความรุนแรงทางเพศเป็นเรื่องเดียวกับเรื่องอำนาจเสมอ วิธีการเหล่านี้เคยใช้ได้ในยุคสมัยที่เผด็จการปิตาธิปไตยเป็นใหญ่ แต่ทุกวันนี้คนในสังคมได้พิจารณาและจับมือกันขีดเส้นใหม่ว่า …คนที่ต้องละอายคือคนที่ใช้วิธีการเหล่านี้ต่างหาก ….ไม่ใช่ผู้ที่ถูกโจมตี
.
.
? ตัวอย่างสิ่งที่เราสามารถทำได้
.
.
1) แสดงออกว่าคุณไม่เห็นด้วยกับวิธีการที่ละเมิดสิทธิ
2) ย้ำถึงประเด็นที่ผู้เคลื่อนไหวต้องการจะสื่อ ไม่ให้หายไปกับกระแสการโจมตีด้วยเพศ
3) เสริมพลังคนที่เข้าสู่อำนาจหรือพื้นที่สาธารณะว่าในวันหนึ่ง สังคมจะช่วยกันสร้างมาตรฐานใหม่ ให้พื้นที่ทางอำนาจเป็นพื้นที่ที่ปลอดภัย เคารพและให้เกียรติคนทุกคน
